විඳීම-විඳවීම-වයික්කාලේ බෝගන්විලා පඳුර සහ ඉරටු රටා

උළුවලට ප්‍රසිද්ධ එක්තරා ප්‍රදේශයක පිහිටි කුඩා උප දුම්රිය ස්ථානයක් අද්දර පිහිටා තිබෙන පුංචි කුටියක්. පුංචි කුටියක් කියලා මම හිතුවට කෙනෙකු හෝ පුංචි පවුලක් මේ පුංචි කුටිය නිවහනක් කරගෙන තිබෙනවා වෙන්නත් පුළුවන්.
දිනපතා කාර්යාල දුම්රියේ පැය එක හමාරක ගමනක යෙදෙන මට මේ පුංචි කුටියේ මුළු වහලයම වසාගෙන පැවති දැවැන්ත බෝගන්විලා පදුර පුරාවට පිපුණු දම් පාට මල් ගොන්න නෙත පිනවන අපූරුතම දසුනක්.

මේ පුංචි කාමර කෑල්ලට ඇතුළු වෙන දොර පලුව ගාවින් බිම පුංචි කොහු ලණු පාපිස්සක් දාල තිබුනේ ඇයිද කියන කාරණය ගැන වෙලාවකට මට හරිම ගැටළුවක්. මිදුල පුරා ඉහිරුණු දම්පාට බෝගන්විලා පෙති, මම පරක්කු වෙලා දුම්රියේ එන දවසට අතුගාලා තියෙන එක ගැන සමහර වෙලාවට මම දුම්රිය ගමන පුරාවටම කල්පනා කරනවා. බොහෝ දෙනාට විවේකී ඉරිදාවේ හිස් වුන කාර්යාල දුම්රියේ අසුනක් මත කකුලක් තබාගෙන මගේ සිතිවිලි ගමනේ අංශු මාත්‍රයක් මේ විදියට සටහන් තබන්නේ දිනයේ වැඩකටයුතු හමුවේ එය මගේ මනසින් සැඟවී යාමට මත්තෙන්.

පිළිවෙලක් නැතිව ඉහිරුණ දම්පාට බෝගන්විලා පෙති, පිළිවෙලක් ඇතිව ඇඳපු ඉදලක ඉරටු රටාවකට හිලව් කරගන්න එක අපේ මිනිස්සු උපතින්ම ගේන පුරුද්දක්දෝ යි මං වෙලාවලට කල්පනා කරනවා. හුළගේ පාවෙලා ඇවිත් බිම පුරා ඉහිරුණ අපූරු දම් පාට මල් පෙති, පාට වියැකිලා අවපැහැයෙන් දුඹුරට හැරෙන හැටි, ගොමස්කඩ කොහු ලණු පාපිස්ස වෙනුවට කකුලේ දැවටුන මල් පෙති පිටින් මනුස්සයෙක් ගෙට ඇතුල් වෙන හැටි බලන්න ආසා කරන්න තරම් දුම්රිය මගීන් කී දෙනෙක්ට මාත් එක්ක එකතු වෙන නිස්කලංකකම තියේද හිතමින් මම වට පිට බලනවා. පොතකට, කචබචයකට නැති නම් නින්දකට යටවුන කාර්යබහුල හිස් ගෙඩි දිහා බලලා මං මාත් එක්කම හිනා වෙන්න දුම්රිය කවුළුවෙන් පිටතට එබෙනවා.

ඒ අතරේම කවුළුවෙන් පිටතට එබුන මොහොතක හුළඟත් එක්ක පියාබන්න තරම් තිබුන අඟල් පහ-හයක කෙස් වැටිය, අද සෙන්ටි මීටර් කීපයකට සීමා වී තිබීම ගැන, හිත ඇතුලෙන් මමත් දුක් වෙනවා.

විඳීම, විඳවීම හා දම්පාට බෝගන්විලා පඳුර වටේ ඉරටු රටාවට මැදි වුන මමත් , ආපහු කෙස් වැටියක් වවන්න හීන දකිනවා.